เคยอยาก Block ใครบางคนออกจากเฟสบุ๊คมั้ยคะ?? มากกว่า การ unfriend คือ Block
เมื่อก่อนไทม์ไลน์มันเคยสนุกกว่านี้...โพสเพลงให้กัน...ทักแชทกัน...ตั้งสถานะก็เข้ามาถูกใจคนแรกๆ เม้นคนแรกๆ...รู้สึกดีจัง..
ต้องคุยนานแค่ไหนถึงจะเรียกว่า "คบ"
ต้องคบนานแค่ไหน ถึงจะเรียกว่า "แฟน"
พอถึงวันหนึ่งมีปัญหากัน แต่กลับไม่ยอมคุยกัน ต่างฝ่ายต่างโพส น้อยใจกันไปมา ทั้งที่โทรคุยกันได้แต่เลือกที่จะไม่ทำ และหันหลังให้กัน เพราะคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำ "มันถูกต้อง" ในเมื่อต่างคนต่างคิดว่ามันถูกต้อง "ทิฐิ" ก็เกิดขึ้น เริ่มกลายเป็นความห่างเหิน จนกลายเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งในเฟสบุ๊คเท่านั้น....แล้ววันหนึ่ง เรากลับต้องเจอเหตุผลบางอย่างที่เหมือนจะไม่ได้สำคัญอะไร แต่ก็หยิบมาเป็นประเด็น เพื่อขอ unfriend (ยังดีมีมารยาทมาบอกอีก 5555+) หรืออีกอย่างคือเค้าไม่อยากให้เราเห็นบางโพสของเค้า???
เราก็ไม่อะไร เพราะเราคิดแต่แรกแล้ว ทุกคู่ที่ต้องจบกันไปด้วย "โลกโซเชี่ยล" แต่บางอย่างทำให้เรารู้สึกว่า เค้าไม่อยากให้เราเห็นบางโพสของเค้าเท่านั้นเอง บางครั้งเวลาเค้าโพสเพ้อแล้วตั้งสาธารณะ เราก็คิดเข้าข้างตัวเองนะ (บางครั้ง) ว่าเค้าหมายถึงเรา แต่จริงๆแล้วไม่ได้มีอะไรเลย....การคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป เป็นที่มาของ "ความผิดหวัง" ให้ลองคิดดีๆ เพื่อนของเค้ามีมากมายเป็นร้อยเป็นพัน เค้าอาจจะบ่นถึงคนอื่นที่ไม่ใช่เราอยู่ก็ได้ ถึงบางครั้งมันจะรู้สึกว่าเป็นตัวเอง แต่ก็อย่าแน่ใจไป....จะช้ำใจเปล่าๆ
บางคู่ต้องเลิกกันเพราะเรื่อง "Status" สร้างปมในใจ ทำให้อีกฝ่ายต้องตั้งคำถามว่า "โพสแบบนั้นทำไม?" บ้างก็ถามกันไปตรงๆ บ้างก็หาเรื่องทะเลาะโดยไม่ถามหาเหตุผลอะไร บ้างก็งอนกันไปโดยไม่ถามกันเลยก็มี
เวลาเราไปด้วยกันไม่ได้ ให้ย้อนกลับมาถามว่าด้วยนิสัย หรือ สถานะทางเฟสบุ๊ค หรือทั้งสองอย่างที่อีกฝ่ายไม่ชัดเจน?
แต่ถ้าเป็นเรา ด้วยความรู้สึกตรงนี้ ถ้าคนๆนั้นเค้าอยู่ใกล้กับเรา มีสถานะให้เราชัดเจน บอกทุกอย่างจากปากเค้าเอง เราใจกว้างพอนะ แต่เราขอแลกด้วยความ "ซื่อสัตย์" ถ้าทำได้เราก็แลกพื้นที่ส่วนตัวกันได้เลย
อยาก unfriend เค้าแต่ใจก็ยังอยากให้เค้ากลับมาเหมือนเดิม...มั้ย?
เมื่อก่อนไทม์ไลน์มันเคยสนุกกว่านี้...โพสเพลงให้กัน...ทักแชทกัน...ตั้งสถานะก็เข้ามาถูกใจคนแรกๆ เม้นคนแรกๆ...รู้สึกดีจัง..
ต้องคุยนานแค่ไหนถึงจะเรียกว่า "คบ"
ต้องคบนานแค่ไหน ถึงจะเรียกว่า "แฟน"
พอถึงวันหนึ่งมีปัญหากัน แต่กลับไม่ยอมคุยกัน ต่างฝ่ายต่างโพส น้อยใจกันไปมา ทั้งที่โทรคุยกันได้แต่เลือกที่จะไม่ทำ และหันหลังให้กัน เพราะคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำ "มันถูกต้อง" ในเมื่อต่างคนต่างคิดว่ามันถูกต้อง "ทิฐิ" ก็เกิดขึ้น เริ่มกลายเป็นความห่างเหิน จนกลายเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งในเฟสบุ๊คเท่านั้น....แล้ววันหนึ่ง เรากลับต้องเจอเหตุผลบางอย่างที่เหมือนจะไม่ได้สำคัญอะไร แต่ก็หยิบมาเป็นประเด็น เพื่อขอ unfriend (ยังดีมีมารยาทมาบอกอีก 5555+) หรืออีกอย่างคือเค้าไม่อยากให้เราเห็นบางโพสของเค้า???
เราก็ไม่อะไร เพราะเราคิดแต่แรกแล้ว ทุกคู่ที่ต้องจบกันไปด้วย "โลกโซเชี่ยล" แต่บางอย่างทำให้เรารู้สึกว่า เค้าไม่อยากให้เราเห็นบางโพสของเค้าเท่านั้นเอง บางครั้งเวลาเค้าโพสเพ้อแล้วตั้งสาธารณะ เราก็คิดเข้าข้างตัวเองนะ (บางครั้ง) ว่าเค้าหมายถึงเรา แต่จริงๆแล้วไม่ได้มีอะไรเลย....การคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป เป็นที่มาของ "ความผิดหวัง" ให้ลองคิดดีๆ เพื่อนของเค้ามีมากมายเป็นร้อยเป็นพัน เค้าอาจจะบ่นถึงคนอื่นที่ไม่ใช่เราอยู่ก็ได้ ถึงบางครั้งมันจะรู้สึกว่าเป็นตัวเอง แต่ก็อย่าแน่ใจไป....จะช้ำใจเปล่าๆ
บางคู่ต้องเลิกกันเพราะเรื่อง "Status" สร้างปมในใจ ทำให้อีกฝ่ายต้องตั้งคำถามว่า "โพสแบบนั้นทำไม?" บ้างก็ถามกันไปตรงๆ บ้างก็หาเรื่องทะเลาะโดยไม่ถามหาเหตุผลอะไร บ้างก็งอนกันไปโดยไม่ถามกันเลยก็มี
เวลาเราไปด้วยกันไม่ได้ ให้ย้อนกลับมาถามว่าด้วยนิสัย หรือ สถานะทางเฟสบุ๊ค หรือทั้งสองอย่างที่อีกฝ่ายไม่ชัดเจน?
แต่ถ้าเป็นเรา ด้วยความรู้สึกตรงนี้ ถ้าคนๆนั้นเค้าอยู่ใกล้กับเรา มีสถานะให้เราชัดเจน บอกทุกอย่างจากปากเค้าเอง เราใจกว้างพอนะ แต่เราขอแลกด้วยความ "ซื่อสัตย์" ถ้าทำได้เราก็แลกพื้นที่ส่วนตัวกันได้เลย